De politiek en de ouderen verschillen vaak van mening

Politiek en ouderen verschillen vaak van mening

Politiek is bedoeld om het land en de mensen daarin van dienst te zijn. De huidige politiek staat ver verwijderd van de realiteit, zoals iedereen die ervaart. Ouderen en zwakkeren in de samenleving lijden onder de huidige situatie. De belastingaftrek wordt steeds minder en steeds moeilijker te verkrijgen. De bestaande belastingen worden elk jaar hoger en er komen er regelmatig nog bij. Zeker nu in de toekomst de kosten van de corona en de energiecrisis terugverdiend moeten worden. De lasten zijn niet altijd eerlijk verdeeld.

Aanpassingen die de politiek bedenkt

De politiek zorgt ervoor dat zelfs een reisje naar de Eifel binnenkort voor veel mensen onbereikbaar wordt.
De politiek zorgt ervoor dat zelfs een reis naar de Eifel binnenkort voor veel oudere mensen onbereikbaar wordt.

Jaar na jaar zijn er aanpassingen, veranderingen, wetten en wetjes bijgemaakt. Op dit moment is het belastingstelsel in zijn geheel onoverzichtelijk en niet meer bruikbaar. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om in een keer een fatsoenlijk belastingstelsel op te zetten. Liefst een stelsel, waarmee we weer jaren vooruit kunnen en waarbij  de lasten eerlijker verdeeld zijn. Bovendien moeten de toeslagen op een andere plek worden toegekend en gecontroleerd, om toekomstige problemen, zoals die met de kinderbijslag, te vermijden.

De boodschappenvergoeding aan kinderen

Veel kinderen doen de boodschappen voor hun bejaarde ouders, vooral tijdens grieptijden en winterweer. Ouders maken daarvoor het geld dan over aan hun kinderen, maar de belasting gaat daar niet altijd correct mee om en belast dat als extra “inkomen” van de kinderen. Totaal fout.

Politiek, politici en de ouderen

Hoe ouder wij worden, des te meer begint de mening, dat de mensen aan de top van dit land beslist niet meer verstand van zaken hebben dan wij zelf, terrein te winnen. De premier, de leden van het kabinet en de mensen in het parlement, evenals de diverse bankdirecteuren, hebben vaak andere opleidingen, dan nodig is voor het werk in de politiek en voor de omgang met miljoenen en miljarden geld. Hun opleiding heeft een bepaald niveau, dat wel. Dat hebben echter heel veel andere mensen in Nederland ook. Wie zegt dan dat de mensen in de huidige besturen de beste zijn? Zij hebben al vaker de plank misgeslagen waar het bepaalde beslissingen betreft. Ook hebben ze niet altijd in de gaten wat de uitwerking van die beslissingen in de onderste regionen teweeg brengen. Wat bijvoorbeeld de effecten daarvan op de minimum inkomens zijn. Dat wordt veel te weinig doorgerekend.

BTW verhoging: een verkeerde beslissing van de politiek

Er worden vaak beslissingen genomen die compleet verkeerd uitwerken voor een groot gedeelte van de burgers en ondernemingen. Bezuinigingen van de overheid worden naar buiten gebracht als een verbetering voor het gros van de bevolking. Intussen gaan de meeste mensen in dit land er in inkomen flink op achteruit. De btw verhoging van 6 tot 9% op alle voedingsmiddelen heeft iedereen in de beurs gevoeld. Vooral de ouderen met alleen AOW en een klein pensioen en de mensen met een uitkering, zoals de gehandicapten. Zij gingen er het meest op achteruit.  Vooral supermarkten, abonnementen en verzekeringen hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om hun prijzen meteen omhoog te trekken. Het gevolg daarvan is dat er ook meer inflatie is. Ook de energiecrisis heeft dat effect en dat nog veel erger dan met de verhoging van de BTW. De supermarkten hebben flink misbruik gemaakt van de duurdere grondstoffen en hun winsten per product tegelijk maar mee verhoogd.

Een opleiding via Nijenrode is geen garantie voor goed beleid

Een opleiding via Nijenrode is zeker geen pre voor een goed gefundamenteerde beslissing van een politicus. Het enige voordeel voor de mensen die daar een opleiding genoten hebben, is het feit dat ze via hun klasgenoten sneller in de regering gevraagd worden. Ons kent ons en dat is voordelig. Bovendien lijkt een opleiding tot econoom niet direct te leiden tot goede, economisch verantwoorde beslissingen. Alsof daar niemand nog de regel kent van de tering naar de nering te zetten. Een gezond stel hersens, gecombineerd met een goede sociale instelling, is waardevoller dan een nietszeggend diploma. Een goed vermogen om de gevolgen van een maatregel in alle lagen van de samenleving te kunnen bedenken en berekenen is niet iedereen gegeven. Dat hangt niet altijd samen met een bekend opleidingsinstituut, maar meer met een sociale instelling en inlevingsvermogen.

Economische opleidingen zijn vaak ouderwets

Vooral de economische opleidingen zijn slecht berekend op het klaarstomen van economen die opgeleid zijn voor het nemen van goede beslissingen, waarmee de economie op een goede manier gestimuleerd wordt. Het intense contact van politici en bankdirecteuren met de samenleving, de bedrijven en de gewone mensen in dit land is compleet verdwenen. Ze “hebben” er niets mee en storen zich er dan ook weinig aan. Dat is ook nu weer te merken aan de veelal geweigerde leningen aan startende ondernemers en ondernemers die problemen hebben vanwege de problemen met de energie. Het lijkt wel alsof men de grote, evenals de kleine ondernemingen zwaarder wil belasten, waardoor ze naar het buitenland vertrekken. Hier in Nederland zal het aantal werklozenuitkeringen dan alleen maar stijgen en dat is niet gezond voor het landelijk inkomen.

Politici met gezond verstand

Wat hoog nodig is zijn politici met gewoon gezond verstand aan de top die het land besturen, zoals een goed huishouden bestuurd zou moeten worden: uitkomen met het inkomen en als ouders jezelf wat achterop zetten in het belang van de kinderen. Eerst zorgen voor het land, de bedrijven en de mensen en pas dan voor het eigen inkomen.

Politieke beslissingen voor het pensioen van de ouderen

De nieuwe pensioenwet is gevaarlijk. Men stelt het allemaal zo mooi voor, maar op termijn kan het heel negatief uitpakken. De AOW is in de laatste jaren wel wat omhoog getrokken, maar dat compenseert lang niet de enorme inflatie, die vooral invloed heeft op de kosten van het levensonderhoud en de ziektekosten.

Rijke ouderen?

Vaak wordt er gezegd dat: “we toch veel rijke ouderen hebben in dit land”. Waar haalt men het vandaan? Natuurlijk zijn er rijke ouderen, maar er zijn ook genoeg ouderen die alleen hun AOW hebben, of slechts een heel klein pensioentje en die nauwelijks daarvan rond kunnen komen. Er is zelfs al uitgezocht dat veel ouderen pas op de plaats maken  en zelfs achteruitgaan in wat ze met hun maandelijks inkomen kunnen doen. Ze geven minder uit aan verbouwingen, aanpassingen, kleding, enzovoorts. Veel ouderen moeten op hun oude dag nog werken om iets te verdienen, zodat ze kunnen rondkomen. De baantjes liggen op die leeftijd echter niet voor het oprapen. Veel mensen brengen dus reclame en kranten rond, of doen voor weinig geld losse klusjes voor anderen.

Oudere mensen hebben vaak geen verdien mogelijkheden meer

Ouderen kunnen immers bijna niets bijverdienen. Hun gezondheid laat dat vaak niet meer toe. Hun inkomen stijgt niet via werk, maar zal door meer belastingen, de ziektekosten en de hogere woonlasten alleen maar inkrimpen. De Partij van de Ouderen wint er binnen politiek Nederland steeds meer leden bij. Geen wonder. Het is alleen jammer dat deze partij op het economisch vlak zo weinig baanbrekende ideeën heeft en het binnen die partij ook jammer genoeg blijft rommelen. Op die manier krijg je geen invloed en kan de partij ook niet veel veranderen.

De politiek en het effect van de maatregelen op ouderen, zieken en gehandicapten

Steeds minder hulpapparaten en medicijnen worden door de zorgverzekeraar vergoed. Dat is een verkapte verhoging van de zorgkosten. Ouderen, gehandicapten en mensen met kleine kinderen zullen merken dat ze elk jaar meer zelf moeten betalen. Veel ouderen, zieken en gehandicapten moeten bovendien dit jaar meer betalen voor de huishoudelijke hulp. Door een huishoudelijke poetshulp kunnen veel ouderen en gehandicapten langer zelfstandig thuis wonen. Valt die hulp weg dan hebben ouderen een groot probleem. Gemeenten bezuinigen vaak op die huishoudelijke hulp, omdat ze zelf in de problemen zitten. Het rijk heeft immers veel verantwoordelijkheid aan hen gegeven, maar niet het bijbehorende geld. De gemeentelijke belastingen gaan dit jaar dus weer flink omhoog, net als de rijksbelasting. De tekorten vanwege de energie, hulp aan huishoudens, bedrijven en de zorg moeten immers ooit bijgewerkt worden.

Het keukentafelgesprek, een uitvinding van de politiek

Het “keukentafelgesprek” is daar een goed voorbeeld van. De gestelde vragen zijn vaak intimiderend en belerend. Er zijn genoeg ouderen die te netjes zijn om aan te geven dat hulp in huis noodzakelijk is en dan ook geen hulp krijgen. Veel gehandicapten kunnen eveneens zonder die betaalbare thuishulp niet meer zelfstandig wonen. Het wordt hoog tijd dat de politiek eens goed gaat nadenken over een betaalbaar, maar correct systeem voor de zorg. De huidige maatregelen zijn slechts bezuinigingsmaatregelen. Van echte zorg is geen sprake meer. Niet alleen de jongeren met problemen moeten op de wachtlijst, maar ook dementerende ouderen en ouderen die echt niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.

Waarom wordt de zorgverzekering steeds duurder?

Dat is gemakkelijk te verklaren. De “marktwerking in de zorg”, een verzinsel van de politiek, werkt gewoon niet. Ziekenhuizen fuseren en door die fusies is er minder marktwerking en stijgen de prijzen. Ziekenhuizen en specialisten werken zo niet concurrerend, maar zijn steeds meer bezig met zichzelf op te waarderen, waardoor ze steeds hogere bedragen kunnen vragen. Het ergste zijn echter de farmaceutische bedrijven, die steeds hogere bedragen vragen voor de medicijnen. Het is logisch dat ze een patent op de door hen ontwikkelde medicijnen hebben, en de kosten van de ontwikkeling eruit willen hebben. Het is niet logisch dat ze daar geen inzicht in willen geven en over de rug van de patiënt meer willen verdienen dan logisch is. Het wordt tijd dat de politiek daar iets aan doet. Er is in dit land genoeg kennis om farmaceutische bedrijven op te zetten die bepaalde medicijnen goedkoper kunnen leveren en zelfs kunnen verdienen naar het buitenland toe.

Dure nieuwe ziekenhuizen zijn een gevolg van de wetgeving van de politiek

Nieuwe ziekenhuizen met de meest uitgekiende, moderne faciliteiten op de verpleegkamers, de duurste apparatuur voor onderzoek en een uitgebreid administratief apparaat dat veel meer kost dan noodzakelijk is, drijven de totale kosten op. Daarnaast zijn de bedragen die de directeuren en topmanagers verlangen nog steeds te hoog. Ook die moeten immers betaald worden door de premies, die wij samen op moeten brengen.

Hogere kosten

In plaats van een betere zorg krijgen wij, patiënten, steeds hogere kosten voor steeds minder zorg. Ziekenhuizen kunnen best nog bezuinigen op administratie, salarissen van (vaak overbodig veel) managers en luxe toestanden in het algemeen. Het geld kan beter besteed worden aan onderzoek en een doelmatiger systeem. Ook de “winsten” van de ziekenfondsen rijzen de pan uit. Ziekenfondsen zouden geen winst moeten maken, maar het geld van de premiebetalers moeten gebruiken om de kosten in de zorg te betalen.

Vergelijk uw zorgverzekering met andere

Er zit namelijk veel verschil in. Niet alleen in de premie, maar vooral vaak in de voorwaarden. Ook de aanvullende verzekeringen zijn niet overal hetzelfde. Het is dan ook verstandig om de diverse posten en vooral de voorwaarden goed te vergelijken. Daar zijn op internet genoeg vergelijkingssites voor.

Wie zuinig was, moet meer betalen

Wie zijn leven lang hard gewerkt heeft en zuinig was en tegen zijn 60ste een compleet afbetaald eigen huis heeft, moet meer gaan betalen als hij of zij in een verzorgingshuis terecht komt. In de praktijk betekent dat vaak dat men na een paar jaar niets meer over heeft en kinderen en kleinkinderen het nakijken hebben. Veel ouderen willen daarom al zo lang mogelijk thuis blijven wonen.
Pas wel goed op als u uw partner verliest, want dan hoort u een lagere AOW te krijgen. Geeft u dat niet door, dan moet u een tijd later al het teveel ontvangen geld terugbetalen en dat met rente. Dat kan flink in de papieren lopen, dus licht hen op tijd in.

Op leeftijd thuis blijven wonen

Het is heel verstandig om thuis te blijven wonen, maar wat moet men doen als men dement wordt? Dan is opname noodzakelijk en gaat het hopen geld kosten. Ook al wordt men niet dement, men gaat toch vaak achteruit in gezondheid. Soms kan men niet veilig meer de trap op, of is het lastig om alleen een toilet beneden te hebben. Aanpassingen zijn vaak nodig en die kosten nu eenmaal geld. Probeer daarom altijd eerst bij de gemeente om hulp te vragen. Vaak kosten die aanpassingen minder dan opname in een verpleeghuis.

Het kabinet kan best maatregelen nemen voor bezuinigen in de zorg

Wie kent niet de verspilling aan medicijnen? Wie ooit eens een medicijn heeft moeten terugbrengen naar de apotheek, omdat er nare bijwerkingen waren of omdat ze niet meer nodig waren, weet dat die medicijnen gewoon vernietigd worden. Dat is grote onzin als die medicijnen in aluminium verpakkingen zitten en er geen lucht en geen bacteriën bij kunnen. Vaak zitten er dozen bij die nog niet eens open gemaakt zijn. Daar kunnen de politiek en de ziekenfondsen toch wel iets op te verzinnen, zodat deze dure medicijnen niet weggegooid moeten worden? Het zou een fikse besparing op kunnen leveren.

De managementlaag in de zorgorganisaties is te groot

De managementlaag in de zorg zou er best uit kunnen. Vroeger was die managementlaag er helemaal niet. Die is er de laatste jaren tussen gekomen en kost hopen geld aan salarissen. Geld dat eigenlijk thuishoort in de zorg voor de mensen en het verplegend personeel dat daarmee bezig is. Bij de mensen van de buurtzorg kan men zien, dat die laag met dikke salarissen helemaal niet nodig is. De buurtzorg regelt de zorg in haar omgeving met de mensen die er werken zelf. Daar is geen manager bij nodig en het geld dat daarmee vrijkomt krijgen de medewerkers zelf. Ten opzichte van andere zorgorganisaties verdienen die medewerkers per persoon dus meer.

Algemene nutsvoorzieningen weer bij de Staat onderbrengen

Verpleeghuizen zouden, evenals ziekenhuizen, de ziekenfondsen, het treinvervoer, de elektriciteitsbedrijven en de gasleveranciers terug aan de Staat moeten. Die zou bij eventuele “winst” daar weer belastingvermindering voor de burger voor kunnen regelen. Zo was het vroeger ook en toen reed de trein op tijd, kostte de elektriciteit een fractie van wat ze nu kost en de verzorging van de zieken eveneens. Dat dit nu allemaal duurder is, is beslist niet de schuld van de burgers, maar van de overheid, die de marktwerking wilde doorzetten.

Ziekenfondsen letten niet altijd op declaraties van ziekenhuizen en specialisten

Regelmatig staan er schrikbarend hoge bedragen in de media, die door ziekenhuizen of specialisten “verkeerd” (maar wel altijd te hoog!) gedeclareerd zouden zijn. De ziekenfondsen zouden daar toch op een redelijke wijze op kunnen letten, door de bedragen per specialisme en per grootte van ziekenhuizen met elkaar te vergelijken. Bij argwaan zou navraag gedaan kunnen worden en zo nodig eens streng gecontroleerd.

Fabrikanten geven geen inzicht in de kosten

De politiek zou ook eens moeten kijken naar de verdiensten (of moet ik zeggen “woekerwinsten”?) van de fabrikanten. In andere landen liggen de prijzen van de medicijnen vaak een stuk lager dan hier. Is het dan vreemd, dat mensen op internet gaan zoeken naar een goedkopere leverancier? Dat is natuurlijk gevaarlijk, want deze leveren niet altijd het beste spul, maar daar is onze regelgeving wel schuld aan. Misschien zou het verstandig zijn om hier in Nederland zelf medicijnen te gaan ontwikkelen. De kennis is er immers. nu nog een fabrikant met fatsoen.

Het nadeel van dure medicijnen

Als de medicijnen niet zo duur waren en gewoon vergoed werden via het ziekenfonds, zou niemand erover denken om op internet naar zijn of haar pillen te gaan zoeken. Daarnaast bepalen ziekenfonds en apotheker welke medicijnen u voor een bepaalde aandoening vergoed krijgt. De dokter wordt vaak niet eens meer geïnformeerd als uw medicijn door een goedkopere versie vervangen wordt. Het is hoog tijd dat wij, patiënten, actie daartegen gaan ondernemen. De dokter hoort te bepalen welke middelen voor een bepaalde patiënt het beste zijn en niet een fabrikant, het ziekenfonds of de apotheker.

De thuiszorg voor oudere mensen

Ook daar is nog veel verbetering mogelijk. Haal er eens wat managementlagen uit. Die zijn duur en hinderen vaak de medewerkers die het echte werk moeten doen. Waar nieuwe initiatieven zijn ontstaan en de mensen zelf de thuiszorg voor hun klanten regelen (zoals bij de buurtzorg), loopt alles veel soepeler, veel beter en vooral veel goedkoper. De klanten zijn bovendien meer tevreden, want er is minder wisseling van verzorgers en de verzorgers zelf werken met meer plezier, omdat ze meer verantwoordelijkheid mogen dragen. Het werk wordt voor hen weer meer interessant en de contacten lopen beter.

Praktijkoefeningen voor elke politicus

Eigenlijk moesten alle politici aan het begin van hun baan in de kamer of het kabinet verplicht worden om van een minimumuitkering een maand te overleven in een volkswijk van een stad. Zet een minister bijvoorbeeld eens incognito in een kleine flat met een been in het gips en laat diegene daar eens een maand leven van een minimumuitkering of een AOW pensioentje, met thuiszorg, ziekenhuisbezoek, huisartsbezoek, enzovoort. Hij/zij mag er daarna een boek over schrijven. Wedden dat diegene na die maand op heel andere gedachten gekomen is? Elke politicus en zeker elk Kamerlid zou in zijn of haar eigen branche eens even aan de onderkant van de samenleving moeten overleven. Een bezoekje brengen is immers niet genoeg. Daarmee ondervindt men de situatie nog niet zelf.

Maatregelen vanuit de politiek werken vaak averechts

Veel nieuwe, door de politiek genomen maatregelen en wetten werken in de praktijk verkeerd uit. Vaak worden de effecten niet helemaal overzien en doorberekend. Dan zijn er weer andere maatregelen nodig om de negatieve effecten ongedaan te maken. Intussen is er dan wel weer een bevolkingsgroep benadeeld, wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar die groep zat er dan wel even mee. Meestal duurt het maanden of zelfs jaren, voordat de negatief werkende maatregel teruggedraaid of aangepast wordt. Het is geen wonder dat de ontevredenheid groeit en dat vooral de ouderen partij enorm toeneemt.

Een sociale maatschappij voor oud en jong

Wij moeten voor elkaar zorgen, maar dat hoeft ook niet meer te kosten dan nodig is. Tenslotte moeten we het financieringstekort terugdringen. Steeds weer opnieuw elk jaar een bedrag lenen om de begroting van het land sluitend te maken, kost ons, burgers, immers een hoop geld dat via de belastingen binnengehaald wordt. Een overheid die de bezuinigingen alleen wil verhalen op haar burgers is echter fout bezig.

Zweden als voorbeeld voor de zorgkosten politiek van Nederland

Men zou een voorbeeld kunnen nemen aan Zweden, waar de zorgkosten uit de belastingen betaald worden en waar iedereen dezelfde rechten daarop heeft. De belastingen liggen daar wel hoger, maar dat heft elkaar weer op. Op die manier heeft ook de overheid een betere greep op de kosten van de zorg. Marktwerking in de zorg is echter niet de manier om de kosten van de zorg te verlagen. Sinds de marktwerking ingesteld is, is het alleen maar duurder geworden.

Mogen politiek en geld bepalen hoe lang u en ik mogen leven?

Steeds vaker komt de uitspraak dat er bij behandeling van ouderen gekeken moet worden naar “de sociale contacten die iemand nog heeft, welke waarde hij/zij nog voor de maatschappij heeft en hoe de algemene gezondheid van de oudere is”. Wie heeft echter het recht om te bepalen of iemand behandeld mag worden of niet? U en ik hebben slechts een enkel leven. Elke mens mag naar eigen vermogen over de kwaliteit en de ingrepen daarop beslissen. Vooral de oudere mensen vinden de huidige discussies griezelig. Jongeren hebben daar minder moeite mee, maar die zien de “bui” dan ook nog lang niet hangen. Het is voor jongeren heel moeilijk om in te voelen hoe iemand aan het einde van het leven daarmee omgaat.

Elk leven is waardevol

Elk leven is waardevol, zolang degene het nog waardevol vindt. Ik kan me voorstellen dat iemand die ongeneeslijk ziek is en alleen met lijden zijn tijd kan rekken, daar soms geen zin meer in heeft. De keuze moet echter bij de patiënt liggen en niet bij de arts of de politiek. Het is immers niet aan de politiek en eveneens niet aan de arts om te bepalen hoe lang u mag leven. Ik ken mensen die op hun 81ste nog een nieuwe heup kregen en daar nog tien jaar mee rondgelopen hebben. Is dat verkeerd? Wat doet een arts of een politicus als zijn/haar eigen moeder een behandeling nodig heeft die normaal gesproken bij andere ouderen op die leeftijd niet meer gegeven zou worden? Die kunnen een behandeling dan vermoedelijk zelf betalen, maar dat kan niet iedereen.

Vragen genoeg, maar niemand durft ze te stellen

Misschien komt er nog een tijd waarin men op hogere leeftijd de premie van de steeds duurdere zorgverzekering  beter zelf kan houden, op een aparte bankrekening kan zetten en de noodzakelijke dingen van dat geld zelf betalen. Dan bepaalt u zelf, wat er met u gebeurt en of u het nog waard vindt om er geld aan uit te geven.
Het worden Amerikaanse toestanden!
Lees meer…
Home

Geef een reactie