De Paus is ingetogen, zonder poespas en bescheiden

De Paus is ingetogen, zonder poespas en bescheiden

Veel kerken in Nederland worden gesloten. Daar kan ook de paus niet veel aan veranderen.
Veel kerken in Nederland worden gesloten. Daar kan ook de paus niet veel aan veranderen.

Zonder overmatige tierelantijnen en heel ingetogen is Paus Franciscus aan het werk, zoals hij zich al vanaf het begin aan zijn gelovigen heeft gepresenteerd. Steeds staan dienstbaarheid, aandacht voor de armen en bescheidenheid hoog in het vaandel evenals de heilige, waar hij de naam van aangenomen heeft. Ook de heilige Franciscus was bescheiden, had hart voor de armen, de dieren en de natuur. Paus Franciscus volgt klaarblijkelijk dit mooie voorbeeld. Voor de katholieken op de hele wereld is dit een verademing.

De curie en de Paus

De bescheidenheid van onze Paus botst regelmatig met de vastgeroeste verhoudingen en de wensen van de curie in het Vaticaan. Het Vaticaan is te vergelijken met de regeringen van landen, maar zo mogelijk nog veel ouderwetser. Het gekonkel en het gevecht om de macht is misschien niet zo zichtbaar voor de gelovigen, maar achter de schermen wel degelijk aanwezig. Er wordt gezegd dat Paus Franciscus een goede bestuurder is en dat blijkt wel. De curie is al eens voor heel aparte verrassingen komen te staan.

Het misbruik van kinderen binnen de Katholieke kerk aanpakken

Paus Franciscus heeft het aangedurfd om een conferentie over het misbruik van kinderen binnen de vertegenwoordigers van de Katholieke kerk aan te pakken. Dat is prijzenswaardig, want vooral in Italië en dan vooral binnen de machtige clerus binnen het Vaticaan, is dit een onderwerp, waarover men het liefst zou zwijgen. Dat is ook heel lang zo gebeurd. De Paus krijgt, in plaats van steun, echter veel kritiek op zijn manier van aanpak. Hij zou nog niet genoeg doen. Die kritiek is misplaatst. Hij kan immers niet in korte tijd een omslag van 180 graden bewerken, waar dit probleem al jarenlang verzwegen werd. Alleen al het feit dat hij het misbruik op deze manier erkent en bespreekbaar maakt is prijzenswaardig.

Het celibaat is een van de oorzaken

Het celibaat dateert uit de 4e eeuw na Christus. Jezus Christus zelf heeft dat dus in zijn tijd echt niet bepaald. Het was een idee van het Vaticaan uit die tijd om zo de macht van de vrouw buiten de kerk te houden. Het celibaat bepaalt dat priesters niet mogen trouwen en geen relatie mogen hebben. Het is zo fout als fout maar zijn kan. Gezonde mannen moeten hun seksuele neigingen compleet onderdrukken.

Een gezin betekent verantwoordelijkheid

Behalve dat kunnen zij op die manier nooit invoelen hoe het is om de verantwoording voor een gezin en kinderen te hebben. Hoe het is om een vrouw of kind te verliezen, en meer. Zonder het celibaat zou er veel en veel minder misbruik van kinderen hebben plaats gevonden. Het wordt dus tijd om het af te schaffen, maar daar hoort men niets over. Het Vaticaan is nog veel te veel gericht op de macht voor mannen. Aan de andere kant zijn veel priesters op oudere leeftijd daardoor heel eenzaam.

Bescheiden

Wat de huidige Paus betreft: Paus Johannes Paulus was al een bescheiden man, maar Paus Franciscus spant toch wel de kroon. Hij leefde voorheen niet in het aartsbisschoppelijk paleis, waar hij alle luxe van dien had kunnen hebben, maar woonde in een appartementje en kookte zelf zijn eten. Hij nam de bus als hij ergens naar toe moest en was een grote fan van de landelijke voetbalclub. Dat noem ik nog eens een Bisschop die tussen de gelovigen staat. Zo iemand weet beter wat er in de samenleving leeft en broeit, dan iemand die zich daarboven verheven voelt en daar ook naar leeft. Ik vraag me af wat onze eigen bisschoppen hier in Nederland daarvan denken.

Het voorbeeld van Christus

Christus was in zijn tijd de hoop van de zieken, de melaatsen en de armen. De laatste drie jaar van zijn leven stonden in het teken van liefde en gerechtigheid. Pracht en praal streefde hij niet na. Ik vraag me soms af wat hij gedacht zou hebben als hij de ontelbare schatten in het Vaticaan zou zien. Natuurlijk is een gedeelte daarvan eeuwenlang bijeen gebracht door de vele koninklijke en keizerlijke bezoekers en door allerlei kunstenaars van over de hele wereld, maar er zijn ook kostbare, kerkelijke schatten bij. Had de kerk daar niet wat van kunnen gebruiken om de noden van de arme mensen in de wereld te verhelpen? Hoe zal Paus Franciscus zich daartussen voelen?

Een Paus voor de jongeren

Elke nieuwe Paus heeft het in het begin over de jongeren van deze tijd gehad en dat is nodig ook. Niet alleen de volwassenen, maar ook de jeugd drijft steeds verder van het geloof af. Vooral hier in Nederland. Sinds er op scholen bijna geen godsdienstles meer gegeven wordt en deze vaak vervangen wordt door lessen vol informatie over de islam en andere godsdiensten en waar maar weinig plaats is voor het Katholieke geloof, ziet men bijna geen jongeren meer in de kerk. Hooguit tijdens de kerkelijke feestdagen, zoals met Kerstmis en Pasen. De Nederlandse kerk is er een van pappen en nathouden. Hopelijk wordt het ooit weer een kerk met een missie en vinden de mensen weer de weg er naar toe.

Kerken verdwijnen

Steeds meer kerken verdwijnen echter uit het stadsbeeld. De gebouwen kan men vaak nog redden, maar er worden steeds vaker parochies samengevoegd, waardoor de gang naar de kerk voor veel ouderen vaak te ver wordt. Europa heeft een christelijke cultuur, maar die dreigt ten onder te gaan aan steeds meer invloeden van buitenaf. Hoe moeten onze jongeren de christelijke achtergrond en de christelijke waarden in stand houden als ze de kennis van de religie, de bijbel en de tien geboden niet meer aangeleerd krijgen? Wij zien de laatste jaren dan ook de samenleving verruwen.

Paus Franciscus kan wat veranderen

Paus Franciscus kan door zijn voorbeeld de bisschoppen tot inkeer brengen en hen leren wat er belangrijk is in de Katholieke Kerk. Daarbij is het uitleggen van het katholieke geloof aan kinderen en jongeren van cruciaal belang. Als onze samenleving een christelijke samenleving wil blijven, moeten we er samen aan werken. Niet alleen in de kerk, maar ook op scholen en in de opvoeding thuis. Christus leerde ons dat er drie zaken heel belangrijk zijn: geloof, hoop en liefde en van die drie is de liefde het belangrijkste. De liefde van de ene mens voor de ander. Een liefde die geeft. Die ruimte schept voor dialoog, maar ook een liefde die uitlegt en de waarheid spreekt. Een liefde die het goede voorbeeld geeft en waar men altijd bij terecht kan om raad en hulp.
Home

Anneke Cornelissens

Ik ben auteur, docent en zelfstandig ondernemer en heb thuis een compleet ingericht en goed functionerend kantoor. Ik heb momenteel een dubbele functie: a. Schrijver (kinder- en jeugdboeken) b. Auteur/docent van schriftelijk lesmateriaal voor volwassenen Maar ik werk ook als schrijver/tekstverwerker in opdracht. Informatie: Ik heb 14 jaar aan school gestaan en heb dus ook een volledig, uitgebreid onderwijsdiploma voor het basisonderwijs, inclusief de hoofdakte. Daarna ben ik gaan schrijven en heb in totaal 21 kinderboeken (educatief + sprookjes) en meisjesromans (“Marijke” boeken) uitgegeven. Daarvan 18 via de Zuid/Nederlandse Uitgeverij in Aartselaar (België.) Op het moment werk ik aan twee manuscripten bij diverse uitgeverijen, waarvan een voor volwassenen: een met als onderwerp "Opvoeden" en een Boek met versjes voor kleine kinderen. Een prachtig, nieuw sprookjesboek met 20 originele sprookjes van eigen hand, is sinds kort in omloop. Daarnaast ben ik breed geïnteresseerd en geef informatie over zonnepanelen, corona en de boosterprikken, bomen planten, de tuin, reizen, benzineprijzen en nog veel meer. Daarnaast heb ik in de laatste 35 jaar meer dan 90 schriftelijke lessen (administratief en andere) opgezet in verschillende vakken voor uitgeverijen van schriftelijke cursussen, waarvoor ik ook de huiswerkcorrecties en de beoordeling van de examens voor mijn rekening nam. Ik schrijf heel graag en in een voor iedereen begrijpelijke taal. Zoals u uit het bovenstaande al kunt opmerken ben ik goed onderlegd en zeer breed geïnteresseerd.